Mijn bezoek aan de piramide van de Zon in Bosnië

De piramide van de Zon (en de andere gelinkte neven-piramides) in Bosnië… fabeltje of waarheid? Ik ging het ontdekken en ervaren….

BESTEMMING ONDUIDELIJK

Reistijd luchthaven Banja Luca tot bestemming: twee en een half uur. 

NIET dus! Routenet wist duidelijk niet dat het allemaal bergweggetjes waren daar in Bosnië. We vorderden aan een slakkengangetje en deden er bijna dubbel zo lang over. Het was dan ook pikkedonker toen we arriveerden daar waar volgens onze “navigatie” de bestemming was.

O jee… het huis lijkt juist. Maar de omgeving : een industrieterrein? Holy moly. Dit kan toch niet waar zijn? Lichtelijk in stress contacteerden we onze “host”. Niet zo evident wanneer je na één enkel telefoongesprekje al meteen de melding krijgt van je provider dat je maandelijkse uitgavenlimiet (internet) overschreden is. Anyway… de GPS was mis en leek de bestemming niet te kennen (?). Onze host diende ons uiteindelijk op te komen pikken, waarna we vorstelijk begeleid werden naar ons vakantie paleisje (= villa in bosnische termen). Op een hééééél erg hoge heuvel.

BOSNIE

De iets oudere generatie in Bosnië spreekt nog geen engels. Vandaar dat Naida, een 20-jarige jongere, als tolk fungeerde voor onze hosts. Er was gelijk een leuke klik toen ik ‘toevallig’ van haar vernam dat ze quantumfysica studeert aan de unief. Razend interessante wetenschappelijke tegenhanger van alle multidimensionale ervaringen die ik zelf mag omarmen de afgelopen jaren. We spraken af hier dieper op in te gaan één van de daaropvolgende dagen. Nu was het tijd om alles uit te laden en dit paleisje op de heuveltop helemaal het “onze” te maken.

De volgende ochtend verkenden we de lokale supermarkt en ik beloof je: ik zag in mijn hele leven nergens zoveel snoepgoed en ongezonde dingen bij elkaar als dáár!!! We deden ons best om met een zo gezond mogelijke winkeltas terug thuiswaarts te keren. Namiddag zouden we immers al onmiddellijk van start gaan met reden nr 1 van onze reis naar Bosnië: de verkenning van de piramide van de Zon. En daar zouden we meer vitamientjes voor nodig hebben dan verwacht…

DE PIRAMIDE VAN DE ZON

Onze GPS leidde ons hoger en hoger de bergen in. Wat een steile heuvels. Wat een slechte weg / grindweg. En maar plek voor 1.5 auto…. Daisy en ik waren geen van beiden behept om achter het stuur te kruipen en volle bak GAS te geven of… met stinkende remmen de berg terug af te sloffen. Afgrond met prachtige uitzichten. Heel tof. Echt. Maar alleen zolang je geen tegenligger had en op de bochtige weg achteruit diende te stoten (tegen 45° helling en zoals ik vermeldde: vaak op grind). Niet veel ruimte om een vergissing te maken… Regelmatig kwam er een gil vanop de achterbank, waar Johan zich volledig diende over te geven aan de rijkunde van zijn vrouwelijke metgezellen. Jaja, nu kan ik er mee lachen. Gelukkig had de locale bevolking snel door dat we hier (nog) niet zo goed in waren (ahum) en namen ze dan zelf het initiatief om achteruit te gaan. 

We vonden uiteindelijk de plek waar we een rondleiding konden krijgen. Of liever: verplicht waren ééntje te nemen. Op de piramide van de Zon dus. Omdat onze gids nogal ééntonig was, en vooral omdat ik de uitleg al kende vanop youtube enzo. Plus: omdat ik er natuurlijk in de eerste plaats was om te VOELEN en niet om allerlei weetjes te verzamelen – ging ik al een stuk voorop. Ik bereikte uiteindelijk een bos en de informatieborden leken daar op te houden. Omdat Johan en Daisy wel héél lang achterbleven besloot ik mijn schoenen uit te doen en even dieper contact te maken met Gaia, de natuur en de piramide… De stilte was intens en werd enkel doorbroken door een zwart eekhoorntje dat nadrukkelijk aanwezig bleef in mijn nabije omgeving. Ook de muggen waren blij met mij. Een beetje té blij eigenlijk. Maar toen ik dit écht doorhad was het al te laat en stonden mijn blote voeten onder de beten. Jippie. Daar kwamen Daisy en Johan de berg op geklauterd. Zonder onze gids. Hm… blijkbaar was het verboden hogerop te gaan en de top van de piramide te bereiken. De gids was totaal ontstemd met mijn gedrag en had Daisy en Johan nog een beetje dreigend nageroepen dat ze om 18u zouden sluiten (en we niet meer wegkonden met onze auto?).

DE TOP VAN DE PIRAMIDE

Nu, wij hadden maar 1 doel: de top van de piramide bereiken en de scalar waves gaan ervaren die daar gemeten zijn. Dus we gingen verder, stap voor stap, met véél rusten. Geen van ons fysiek in topvorm. Vooral ik niet. Maar. Ik ben in deze uitdaging mezelf tegengekomen. Mezelf als “steenbok”. Doorgaan en doorgaan, tot het bittere einde, eens ze iets in hun hoofd hebben. Yes. Blijkbaar was mijn doel te belangrijk om op te geven. Ondanks mijn hevig trillende benen. Ondanks mijn achillespees die overbelast was en brandde van pijn.

Lang verhaal kort: Daisy en ik vonden de top (en ja: het was ZOEKEN). Het gebladerte opende zich uiteindelijk voor … het agressief blaffen van 2 honden die … euh… waar kwamen ze eigenlijk vandaan? We waren geen kat tegengekomen tijdens onze klim. En euh… wat waren al die stemmen die we hoorden? Na de laatste 5 meter rechtomhoog (hoe zouden we hier in godsnaam terug omlaag geraken?) ontdekten we dat er een 15-tal mensen relax en heerlijk uitgerust op de top van de piramide rondliep… What the f*?! Bleek er een kortere weg te zijn.. hadden we onze auto nog ⅔ kunnen laten doen van het klimwerk… Hèhè… maar we waren er! Alleen… geen tijd om er echt te ZIJN want om 18u moesten we terug beneden zijn… Terugkomen, dat zouden we! En dan langs de shortcut.

De weg omlaag was nog hilarischer dan de weg naar boven. Een andere omschrijving dan aapjes, slingerend van boomtak naar boomtak om niet naar beneden te donderen, kan ik er niet op plakken. Slim van mij ook om mijn nieuwe sneakers aan te doen ipv mijn bergschoenen. Zo had ik totaal geen grip en moest ik andere manieren zoeken om beneden te geraken. Als je wilt meegenieten van mijn slimheid bekijk gerust onderstaande 17 seconden … en beloof niet te oordelen :-p

QUANTUMFYSICA ONTMOET SPIRITUALITEIT

De volgende dag was pijnlijk. Benen én armen in de kramp. 

Geen klimwerk meer ajb! Daisy en Johan hadden daarom het plan opgevat om Sarajevo te gaan verkennen. Waar ik zelf niets voor voelde. Ik sprak liever af met Naida om quantumfysica en multidimensionaliteit te koppelen. Ze had haar nichtje bij. We gingen de berg af, richting de Ravne-tunnels waar men een heel leuk “spiritueel ontdekkingspark” gecreëerd had. Het was daar dat we spraken over… tijdreizen, Einstein, bosnische problematiek en de regering daar, zwaartekracht, “What the bleep do we know”…. 

Uiteindelijk vervoegden nog 2 nichtjes ons. De 2 kleinsten gingen spelen terwijl Naida en Nedzlaa (20 en 15 jaar) mij boeiden met hun visie en gevoelens. Ik herkende mezelf in beiden op die leeftijd. Terwijl Naida erg intelligent en kritisch kan analyseren, is Nedzlaa geboeid door religie, maar niet op een dogmatische manier. Ze vertelde mij hoe ze tijdens het bidden haar hart voelt opengaan en ze in éénheid komt.. hoe ze hier zo van geniet. Maar dat ze nog steeds gaat dansen, alhoewel haar religie muziek verbiedt… De uitwisseling was enorm waardevol. Ons gezamenlijk energielevel zo mooi en hoog. We eindigden onze gesprekken met een partijtje badminton waarna ik afscheid nam van het 4-tal alsof het mijn familie was. Zo bijzonder! 

Twee minuten nadat ze naar huis waren kwamen Johan en Daisy terug van een teleurstellend dagje Sarajevo.

DE TUNNELS VAN RAVNE

De dag erop… jaja, bezochten we de befaamde “tunnels”. Het zijn onderaardse gangen die door een vroegere beschaving gemaakt en uiteindelijk ook terug dichtgegooid zijn. De archeoloog die de piramides ontdekte, ontdekte ook deze tunnels en is samen met een team vrijwilligers al jarelang aan het werk om hen terug toegankelijk te maken. Ik leg het hier supersimpel uit maar er zit een gigantisch slimme architectuur achter deze tunnels. Ik kan het eerlijk gezegd niet navertellen. Iets met water onder de gangen en de kristallen die verwerkt zijn in de keramische blokken die strategisch opgesteld liggen… In de combinatie (water en kristal) waarvan bepaalde druk en stroming op natuurlijke wijze gecreëerd worden… en bepaalde energetische velden opgewekt worden. 

Ik voelde na slechts 10 meter in de tunnels al een soort druk op mijn borstkas. Even later, dieper in de tunnels werd ik ook wat emotioneel en ‘herinnerde’ ik mij hier eerder geweest te zijn. Het kwam mij allemaal op een vreemde manier bekend voor. 

HET EFFECT VAN DE TUNNELS

Het was een leuke tour die we kregen van de gids. Privé voor ons drietjes. Waardoor er veel ruimte was voor uitwisseling. 

Bij een bepaalde keramische “blok” – waar we onze handen een 5-tal centimeter boven moesten houden – begon mijn lichaam te schokken. Niet op een vervelende manier, eerder alsof de stroming de weerstanden los deed schieten. Die nacht werd ik wakker in ademnood, met een druk op mijn borstkas. Alsof er gas in mijn slaapkamer hing… Het was zo echt. Wow. Ik ben echt naar buiten gegaan om frisse lucht in te ademen en controleerde ook of mijn vrienden nog leefden (best gemakkelijk als ééntje ervan zo hard snurkt dat je de deur niet hoeft open te doen). Daarna pas kon ik het idee loslaten dat er gas hing… Ik vermoed dat er op één of andere manier nog een stukje van een vorig leven in de gaskamers losgetriggerd moest worden op celniveau… en dat mijn aanwezigheid in de tunnels hiervoor zorgden. (De keren dat ik daarna de tunnels bezocht had ik geen druk meer op mijn borstkas)

Onze dineetjes in de plaatselijke restaurants waren geen groot succes haha. Daisy was vastbesloten om iedere keer een streekgerecht te bestellen. Gelukkig vertelde mijn “gut-feeling”: “no way Hozé!” en hield ik het zelf veilig met dingen als pasta, kip en frietjes. Nope, ik kan Bosnië allerminst een culinair land noemen. Ik ben redelijk zeker dat Daisy volmondig zou instemmen LOL.

MIJN ONTMOETING MET KEN

Vanaf dag 4 wordt mijn herinnering een beetje “blurry”. Ik weet dat we nog een 2e én 3e keer naar de piramide van de Zon gingen. De tweede keer ontmoette ik er “Ken”, een amerikaanse leraar die momenteel in Taiwan verblijft. Hij was een filmpje aan het inspreken op zijn cellphone bij de put op de top van de piramide. Daisy en Johan waren ondertussen al stilletjesaan terug bergafwaarts gegaan. Zelf voelde ik dat ik nog diende te blijven. Ik geraakte in gesprek met Ken en hij leerde mij over de scalar waves die gemeten waren in die put. En yes, ik kon ze voelen! Zo sterk zelfs dat mijn lijf verlokkelijk IN de put zou willen springen. Gelukkig heb ik ook nog een hoofd, dat best controle kan houden, indien nodig hahha.

Hieronder een foto van de put en ook van de korte weg naar boven (deze helling liepen we enkele dagen ervoor dus in veelvoud omhoog/omlaag!)

Ken wist ook dat je best niet langer dan een half uur of uur op de top van de piramide blijft. Het effect van de energie is immers zeer sterk en kan best hevige effecten hebben. O yes, dat hadden we dus al ontdekt ondertussen! Elk van ons drie had vreemde fysieke ‘klachten’ sinds ons bezoek aan de tunnels. Zelf had ik opeens een allergie en gingen we tot 2x terug naar de supermarkt voor een nieuwe karton zakdoekjes. Hetgeen ik ook ervaren had sinds mijn aankomst in Visoko was een afwisseling van hele hoge lichtvibes/bliss en ontzettend negatieve energie die leek los te komen uit de diepten van mijn wezen. Gelukkig kan ik dit alles steeds beter welkom heten en was er ook ruimte ‘s avonds voor energetische “verwerking/plaatsing”.

Ken en ik zwierden van de top terug naar onderen en haalden op een haar na Daisy en Johan terug in. We gingen een gezond sapje drinken samen en na thuiskomst voelden Ken en ik nog een “JA” voor een extra bezoekje aan de tunnels. We ontmoetten er een duits koppel met interessante theorieën en mediteerden bij twee andere keramische blokken. Geleid door plotselinge buikpijn liepen we terug naar de ingang en waren we net op tijd om buiten te geraken vóór het sluiten van de poorten. Yes, mijn lichaam is ZO intelligent haha. Eénmaal buiten was mijn buikpijn magischerwijze weg.

Ik werd intuïtief geleid Ken te vragen voor een wederzijdse hartactivatie, waarna ik hem herkende als één van de “blauwe wezens” die betrokken zijn bij de bouw en/of onderhoud van de tunnels. Zelf vroeg hij mij: “van waar kom jij?!”

DE PIRAMIDE VAN DE DRAAK

De energiedoorgave die ik faciliteerde op vrijdagavond was buitengewoon magnifiek. De klachten die Daisy en Johan hadden waren weg na afloop en ook van anderen, die meededen vanuit België, hoorde ik prachtige feedback van intense stromen “licht” die hun lichaam doorspoelden.

Ons bezoekje aan de piramide van de draak de dag erop was ook meer dan memorabel. Maar oo… ik ben al lang aan het schrijven en ik ben echt geen auteur. Heb al 3 pagina’s vol zie ik… En ik vertelde slechts de hoofdlijnen… Er is nog een heleboel dat ik zou willen delen… Over innerlijke sensaties, de draken die mij de afgelopen tijd duidelijk laten weten dat ze bij mij zijn… mijn sterrenfamilie, met dewelke mijn contact versterkte in Bosnië (tijdens beluisteren van nieuwe stargate meditaties) enz enz

MIJN VOLGENDE AVONTUUR

Misschien komt er wel ooit de kans dit live te doen met je, tijdens één van mijn workshops. Dat zou fijn zijn. Alhoewel ik tegen dan waarschijnlijk weer nieuwe dingen beleefd heb. Want één van mijn volgende wensen is: Mount Shasta bezoeken. En ook de Haleakula krater op Hawaii heeft mijn interesse. De zwarte piramide in Alaska ook, alhoewel ik daar al een keer “onwetend” langskwam, hetgeen in 2001 mijn spirituele ontwaking triggerde.

Ik ben verbonden met bepaalde piramides/ stargates op deze aardbol, zoveel is zeker. En het is ontzettend boeiend om terug in herinnering te gaan hiervan. Via de stargate workshops maar ook via het bezoek aan de piramide plekken zelf. Ik ben er zeker van dat ik ooit terug fysiek door de stargates heen zal reizen, naar andere plaatsen. Jaren geleden had ik die zekerheid al, ze zit in mijn ziel gebeiteld. Ik kén het gevoel van startravel. Ik had zelfs een paar keer zeer vreemde ervaringen hieromtrent. Dingen die ons menselijke verstand (nog) niet kan plaatsen. Maar ze waren een aanzet. Tot…. 

To be continued :))

(Hetgeen de week na ons verblijf mij onthulde kan je HIER lezen)