Creta, mijn avontuur en de stargate workshop

Wiehaa en daar gingen we de lucht in, Marleen en ik, op weg naar Creta en een stargate-avontuur.

De mevrouw naast mij in het vliegtuig was alvast laaiend enthousiast over haar ontelbare vakanties op dit eiland. Met kleine uitzondering van de WC-tradities met de dunne afvoerpijpen en de bedoeling alle gebruikte toiletpapier in een emmertje te doen ipv door te spoelen. Iewks.

Mijn iewks werd al snel realiteit toen ik onmiddellijk na landing een oeroud, gammel toilet diende te gebruiken. En ja, er was een propvol emmertje vol gebruikt toiletpapier. 

In de bus richting ons hotel kon ik alleen maar denken: o jee, wat is Creta “bruin en kaal”. Waar is de natuur naartoe? (Ik associeerde natuur met groen) En ook : hopelijk zijn de toiletten in ons hotel oké!

HET HOTEL 

Ja hoor, we reden een magnifiek domein op met allemaal apparte villaatjes leek wel. Dit bleken later onze kamers te zijn. We werden erheen geëscorteerd in een golfkarretje. Marleen en ik hadden de hele verdere dag nodig om te bekomen van de luxe waar we opeens in terechtgekomen waren en ook om het labyrinth/doolhof te verkennen van alle gangetjes en romantische patio’s om uiteindelijk te ontdekken dat ons “hoofdkwartier voor de stargate workshops” zich recht tegenover een hoop lege, gekleurde bloempotten bevond. Aaaa.. deze plek was duidelijk gemarkeerd want de dag tevoren danste ik in mijn enthousiasme (tijdens het faciliteren van een workshop bij haar thuis) één van Marleens bloempotten aan diggelen. Oops.

De zeebries was perfect. Onze eetlust bovengemiddeld hahah. Zeker die van mij. Niet elke dag heb je keuze uit zoveel lekkers en mag je dit opsmullen met het beste uitzicht dat je kan bedenken (zee en bergen). Het leek overigens dat wij de enigen waren die deze plek gevonden hadden want even groot als het domein was, even leeg leek het ook te zijn. Veeeel plek dus aan het strand. En zalig veel “privé”. 

DE STARGATE WORKSHOP

De workshop was.. tja… zoals de stargate workshops hè: fenomenaal. We gingen hoog en diep. In meditaties en ook persoonlijke transformatiemomenten. Hier meer woorden aan proberen geven is totaal onzinnig. Degenen onder jullie die al deelnamen aan de workshops weten wat ik bedoel. 

Ik manifesteerde mezelf dit keer 5 maal IN de stargate. Hetgeen ik nog nooit ervaren had. In mijn naïviteit ging ik ervan uit: in of naast de stargate: what’s the difference… Hahahha! Ja, er IS een verschil! Een groot verschil.

Tranen van thuiskomen. Gevold door magische ‘openbaringen’ die ik kreeg vanuit het bewustzijn van de geometrische constructie. 

Het moet echt de bedoeling zijn geweest dat ik er zo vaak en zo lang in kon zitten. Want op een ochtend was de zaal zelfs toevallig ‘open’ (ze werd telkens afgesloten omdat er allerlei kostbare ‘te koop’ spulletjes en kleinere stargates in stonden) waardoor ik de ruimte en stargate héél lang voor mij alleen had. Thank you universe!!!!

MAGISCHE MANIFESTATIES OP CRETA

Terwijl Marleen zich liet omverspoelen door de toch wel krachtige golven, verkende ik een stukje strand buiten het domein. De 2e keer dat ik erheen ging liep ik van het strand weg, richting de bergen. Klimmend en puffend, de bewoonde wereld helemaal uit mijn zicht, liep er opeens een hond naast mij. O jee.. waar is jouw baasje? (ik ben niet zo dapper met honden to say the least). Geen baasje liet hij weten. Oké, ik checkte mijn strandtas en hoeveel bescherming deze mij kon bieden, just in case hij niet zo vriendelijk was… Maar dat was hij wel. Zo bizar hoe hij mij liet voelen alsof we elke dag deze wandeling liepen samen. Telkens ik stopte met wandelen, hij ook. Telkens ik weer verder ging liep hij een stukje vooruit en draaide dan zijn hoofd daarna om als in “kom maar, we zijn op de juiste weg”. Omdat ik niet van plan was geweest de rotsen te beklimmen had ik mijn teenslippers aan en diende ik op een bepaald punt terug te keren. De hond verdween toen even plots en myterieus als hij verschenen was. 

In de namiddag liep ik op het strand met Marleen en wenste ik dat ik een elastiekje had meegebracht van thuis ipv een haarspeld. Deze paste immers niet onder mijn hoedje dus ik moest mijn haren los laten wapperen in de wind. Niet heel handig. Amper 2 minuten later werd mijn aandacht getrokken door een vreemde lus die uit het zand stak. Ik bukte om te kijken wat het was : een half begraven elastiekje. No waaaayyyy. Yesss wayyy 😀 !!! Thank you universe.

Als cadeau van het hotel kregen we elk een gratis 15 minuten durende massage naar keuze. Ik vond een voetreflex behandeling wel leuk. Totaal in overgave ontving ik maar liefst 30 minuten verwennerij. Tja, voetjes maar je niet op zo’n korte tijd blij :-p

Het domein stond vol bloeiende bloemen. Ik trok tientallen foto’s. Maar éénmaal buiten het domein was het nogal dor. Ook op de wandelingen die ik nog een paar keer in mijn eentje deed. Ik zag wel dat de bodem overvloedig bedekt was door een plant. Maar ze was al uitgebloeid. En in stilte vroeg ik mij af: hee, hoe zou jij eruit zien als je nog in bloei stond? Twee minuten later vond ik het enige nog steeds bloeiende exemplaar. Dankjewel universum. En ja, je bent mooi bloemetje! Als ik een maand eerder op bezoek was gekomen zou deze hele berg jouw kleur hebben gehad 🙂

GENIETEN VAN DE OVERVLOED EN VAN ELKAAR

De workshops bleven het energieveld opbouwen. Magie leek hierdoor een alledaagse ervaring te worden. Marleen en ik hadden de meest overvloedige momenten samen. En we stimuleerden elkaar om deze ook echt echt echt in te ademen en ten volle te genieten. Wow!

We leerden mensen kennen die je niet echt “alledaags” kan noemen. Ahum!! 

Mijn mond viel met momenten toch wel net íets te ver open, terwijl ik verhalen hoorde die mijn ‘mind’ niet als ‘echt’ leek te kunnen labelen. 

Nieuw-Zeeland plaatste zichzelf ook opnieuw onder mijn aandacht. Er waren een aantal deelnemers die van daar afkomstig waren en ze leken mij één voor één allemaal te vinden. Yes! Boodschap begrepen. Nieuw-Zeeland: here I come! Ik werd ondertussen al uitgenodigd in een penthouse aan de haven van Auckland (hoofdstad van N-Z). Even aftasten nog.. Het gaat mij allemaal ineens wel héél rap…

DE ALGEHELE VIBE

Maar ik denk dat je zo ondertussen de vibe wel begrepen hebt, waar we in vertoefden, 1 zalige week lang. Het laatste dat ik nog te grappig vind om niet te delen is de oneindige lachbui, in mijn ééntje, in de badkamer, toen ik mijn bikinibroek uitdeed om in de douche te stappen, en er zeker HONDERD steentjes uitvielen, zichzelf uizaaiend over de badkamervloer. 

What the f*? Mijn spielerij met de zee (op het keienstrand) had blijkbaar zonder dat ik er ook maar iets van door had, een heleboel extra gewicht gebracht in mijn leven. 

THANK YOU 

Creta… stargate…. lichtstad en meester Hilarion: thank you, thank you, thank you!!!

Op het vliegveld stond een ellenlange rij bij de incheckbalie en Marleen en ik besloten onze superpowers nog éénmaal samen in te zetten. We zouden 10 minuten verderpraten buiten en manifesteren dat de rij WEG zou zijn als we terug binnen gingen. En yes! Het geschiede. In die mate zelfs, dat iedereen al op het vliegtuig zat méér dan een half uur voor take-off. Met ons dus als laatste, zeer vlotte instappers. Begrijpen wie begrijpen kan… ? 

Ja, we hadden lol. En ja, we hebben elk ook een klein emmertje tranen daar gelaten. Onze harten werden geraakt op zovele manieren. En soms… breekt een hart dan even open… om daarna NOG meer te kunnen binnenlaten.